Aan haar naam zie je het niet af, maar Joyce Young is al 88 en daarmee onze oudste beller. Zij werkt al 15 jaar met plezier voor heel veel goede doelen, een paar ochtenden in de week. Als je haar vraagt voor welke organisaties zij het liefst belt, krijg je ze allemaal te horen. “Ik heb een brede interesse en veel belangstelling voor mensen.”
“Dit werk houdt me jong. Je spreekt met mensen, werkt met een computer. Ik ben gelukkig ook goed gezond. Doe aan ballet en sport, ik slik geen medicijnen. Mijn collega’s zijn allemaal leuke mensen. Lees hier bijvoorbeeld het interview met mijn collega Ben Vrenegoor.
In de 15 jaar dat ik hier werk, heb ik ook een tijdje gesurveilleerd bij Hogeschool InHolland, op de Museum Plus Bus als gastvrouw gewerkt en ik was een paar jaar surveillant bij het Frans Hals Museum. In een van die baantjes ontmoette ik Irene, die later ook hier als beller is komen werken. We hadden meteen een klik.”
“Het bellen was niet nieuw voor me. Ik heb 30 jaar bij PTT (nu KPN) gewerkt waar ik telefonische en schriftelijke klachtenregistratie deed. Bellen voor goede doelen vind ik veel leuker. De mensen zijn meer betrokken, omdat ze al één of twee keer hebben gegeven aan het goede doel waarvoor ik bel. Ik bel hen om te vragen of ze structureel willen steunen.
Van de week had ik zo’n leuk gesprek met iemand. Die zei: ‘U doet dit zo aardig, u belt vast niet vanuit een callcenter?’ We hebben toen vreselijk gelachen. Het voelt ook voor mijzelf niet als een callcenter. Bij dit werk heb je de kans om echt te luisteren, dat is fijn en de mensen waarderen dat. We krijgen de kennis om over te brengen wat belangrijk is, maar vervolgens kunnen we daar ons eigen verhaal mee maken. Als er weerstand is bij een donateur kunnen wij dat vaak weerleggen met een dosis empathie. En je voelt vaak aan: wat voor persoon heb ik aan de lijn. De een is wat stug, de ander hartverwarmend.”
“Ik heb een brede interesse en veel belangstelling voor mensen. Bij Stichting Parkinson zijn de mensen die ik bel erg betrokken, ze kennen vaak iemand met parkinson. Dan vertellen ze me daarover, over hun verdriet. Als de mensen wel een keer hebben gesteund, maar het goede doel toch niet zo goed kennen? Dan vertel ik bijvoorbeeld wat parkinson voor ziekte is. Of soms, zoals voor Simavi, hebben de mensen een spotje gezien op tv. Dan kan je daarover praten.
Ik voel zelf ook veel bij de verhalen van de goede doelen. Amref Flying Doctors en Stichting Amazonekinderen zijn geweldige goede doelen en de mensen die ik bel weten er vaak al veel van. Ze hebben soms kinderen die in Afrika werken, dan gaat het gesprek daarover. Ook voor Wilde Ganzen, Maryknoll Zusters en Eye Care Foundation spreek ik de mensen graag. En voor de Dierenbescherming. Je hoort dat mensen vaak echte dierenliefhebbers zijn. Mensen die zo betrokken zijn, hebben er vaak veel voor over om te steunen. En ze weten dat hun geld goed terechtkomt.
Het gebeurt weleens dat ik mensen om een bepaald bedrag vraag en dat ze zeggen: ‘Dat vinden we te weinig, we doen meer.’ Dan ben ik heel enthousiast en dat laat ik altijd merken: ‘Dat vind ik zo lief van u!’ En dat is het ook.”
In dit whitepaper lichten we twee campagnes uit die beide dankzij het testen van proposities, het beperken van keuzes en betrokken gesprekken de campagnedoelstellingen overtroffen.
Download de whitepaper over testen, optimaliseren en converteren met telemarketing
Wij helpen non-profits aan meer en betere donateurs